Γιατί οι τράπεζες "ποντάρουν" στο reprofiling των ελληνικών ομολόγων
Η προοπτική οικειοθελούς αναχρηματοδότησης του ελληνικού χρέους που λήγει από τα τέλη του 2011 μέχρι την ενεργοποίηση του Μηχανισμού σταθεροποίησης (ESM) στα μέσα του 2013, με νέα κρατικά ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας και αναπροσαρμοσμένου επιτoκίου έχει ωριμάσει και συζητείται πλέον στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Eurogroup) ως μέρος του πακέτου των μέτρων που θα τεθούν προς έγκριση στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου.
Το reprofiling (αναμόρφωση των χαρακτηριστικών των ομολόγων) υιοθετήθηκε στην "αργκό" των συζητήσεων του Eurogroup όσον αφορά τις προτεινόμενες ρυθμίσεις του ελληνικού χρέους και αποτελεί πλέον μέρος του πακέτου που περιλαμβάνει άλλα δύο στοιχεία, τη διεύρυνση των μέτρων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και την αύξηση του πακέτου των αποκρατικοποιήσεων με την οποία και θα συνδεθεί άμεσα το "reprofiling".
Οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες μέσα από άτυπες συζητήσεις και επαφές με τους θεσμικούς κατόχους ελληνικού χρέους (τράπεζες, ασφαλιστικές και ασφαλιστικά ταμεία) εμφανίζονται θετικές στην προοπτική αυτή και "συνιστούν" την αποδοχή της λύσης αυτής απορρίπτοντας κάθε σκέψη για αναδιάρθρωση του χρέους με haircut επί της ονομαστικής αξίας των ομολόγων.
Οι λόγοι, όπως παρατηρούν τραπεζικοί κύκλοι που εμπλέκονται στις διαδικασίες αυτές που "τρέχουν" εδω και μερικές εβδομάδες, είναι προφανείς.
Η διαδικασία αυτή δεν θα επιφέρει ζημίες στους ισολογισμούς τους ή ακόμα και αν επιφέρει κάποιες ζημίες αυτές θα είναι ελάχιστες αφού βασικό στοιχείο του reprofiling θα είναι η διατήρηση του ονομαστικού χρέους, με παράλληλη σχετική αύξηση (ή διατήρηση) της συνολικής απόδοσης των ομολόγων στη λήξη τους.
Όπως προκύπτει από τη συλλογή και επεξεργασία στοιχείων μεγάλων επενδυτικών τραπεζών που δημοσίευσαν πρόσφατα οι FT η πλειονότητα των ομολόγων που έχουν τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και ασφαλιστικά ταμεία είναι καταχωρημένα στα επενδυτικά χαρτοφυλάκιά τους και μόνο ένα μικρό μέρος διατηρείται στο εμπορικό χαρτοφυλάκιο.
Αυτό σημαίνει ότι η αντικατάστασή τους υπό το κατάλληλο νομικό πλαίσιο δεν επιφέρει αλλαγές στους ισολογισμούς τους και τις απαλλάσσει ταυτόχρονα από επισφαλή περιουσιακά στοιχεία.
Το ερώτημα που παραμένει όμως σε εκκρεμότητα αλλά επιχειρείται να "απαντηθεί" μέσω της αύξησης του πακέτου των αποκρατικοποιήσεων, είναι η διασφάλιση εγγυητή για τα νέα ομολογα που θα αντικαταστήσουν τα παλαιά που λήγουν την περίοδο 2012 - 2013. Η πρώτη λύση που είχε τεθεί στο τραπέζι ήταν το προσωρινό Ταμείο διάσωσης (EFSF), αλλά η "λύση" αυτή συναντά την κάθετη αντίθεση της Γερμανίας. Η κα Μέρκελ μαζί με την Ολλανδία, την Φινλανδία (που είχε εξ αρχής την "ιδέα") και την Αυστρία... προτιμούν ως εγγυητή ενα Ταμείο στο οποίο θα έχουν μεταφερθεί "αξίες" κινητές και ακίνητες που ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο και όχι αυτό στο οποίο έχουν βάλει τα δικά τους λεφτά.
Η δημιουργία ενός τέτοιου Ταμείου βέβαια αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα νομικά και πολιτικά σε εθνικό επίπεδο για να συσταθεί. Και για το λόγο αυτό απαιτείται "εθνική συναίνεση" που επίσης όπως και το "reprofiling" μπήκε με θορυβώδη τρόπο στο λεξιλογιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου από την Δευτέρα το απόγευμα.
Ο σχεδιασμός αυτός όμως έπεσε όμως σε μία αναπάντεχη "λακούβα", την σύλληψη του κ. Στρος Καν στην Νέα Υόρκη.
Το γεγονός αυτό πέραν των ανατροπών που έφερε στη γαλλική πολιτική σκηνή έχει και άμεσες συνέπειες στην υπόθεση της ευρωπαϊκής κρίσης του χρέους με ιδιαίτερη σημασία στην ελληνική περίπτωση.
Ο κ. Στρος Καν μέχρι σήμερα έπαιζε με διακριτικό αλλά σαφή τρόπο το ρόλο του αποδεκτού (ήταν υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας) συντονιστή μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών οι οποίο πιέζονταν ο καθένας από τα εσωτερικά του πολιτικά και οικονομικά προβλήματα.
Άλλωστε και η συνάντησή του με την Μέρκελ την περασμένη Κυριακή, που δεν έγινε ποτέ λόγω της σύλληψής του, είχε τέτοιο σκοπό, να "συντονίσει" τους πολιτικούς περιορισμούς της Γερμανίδας καγκελαρίου με τις ανάγκες επιβίωσης του ευρώ με το οποίο ο ίδιος είχε συνδέσει την επιτυχία του ρόλου του για να παρουσιασθεί ολοκληρωμένη πρόταση για την Ελλάδα την Δευτέρα από τον ίδιο στο Eurogroup.
Τώρα ο άνθρωπος που μιλούσε με όλους και τους μάζευε σε μία κατεύθυνση από την θέση ισχύος του ΔΝΤ που είχε μόνο το δικό του ταμείο αλλά έκφραζε και την θέση των ΗΠΑ και δεν περιοριζόταν από εθνικούς πολιτικούς περιορισμούς... έφυγε και οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους χωρίς τον μεσολαβητή και το κύρος του ΔΝΤ.
Κάπου εκεί αρχίζουν να προβάλλουν τα προβλήματα του εγχειρήματος για μία "ήπια ρύθμιση" του ελληνικού χρέους που είχε αρχίσει με την παρουσία του κ. Στρος Καν...
Posted by Blogger
on 9:18 π.μ.. Filed under