Τραπεζικό θρίλερ με ναυτιλιακές που "φλερτάρουν" το chapter 11

Σε θρίλερ για γερά νεύρα εξελίσσεται η κρίση ρευστότητας που αντιμετωπίζουν μεγάλες ναυτιλιακές επιχειρήσεις όπως η εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης General Maritime Corp (Genmar) συμφερόντων του Έλληνα εφοπλιστή Πέτρου Γεωργιόπουλου. Η ευκολία δε με την οποία αμερικανικά δικαστήρια πρόσφατα αποδέχτηκαν αιτήσεις για υπαγωγή ναυτιλιακών σε καθεστώς προστασίας από τους πιστωτές τους με βάση τον αμερικανικό πτωχευτικό κώδικα (chapter 11) αποκαλύπτει το πόσο δύσκολη μπορεί να αποδειχτεί η είσπραξή των απαιτήσεων των τραπεζών και ομολογιούχων.

Οι εξελίξεις κλυδωνίζουν μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες -τους βασικότερους χρηματοδότες της παγκόσμιας ναυτιλίας- στην πιο ακατάλληλη χρονική συγκυρία. Παράλληλα δε, έχει προσελκύσει δεκάδες hedge funds και distressed asset players τα οποία επιδιώκουν να εξαγοράσουν τα δάνεια των ναυτιλιακών από τις τράπεζες σε σημαντικό discount και σκοπό να αποκτήσουν σημαντικό μερίδιο στο μετοχικό κεφάλαιο των επιχειρήσεων, με αντάλλαγμα την παροχή κάποιων κεφαλαίων σε αυτές. Το ενδεχόμενο να ζητήσει η Genmar -η μία εκ των τριών εισηγμένων στη Wall ναυτιλιακών που ελέγχει ο Πέτρος Γεωργιόπουλος- προστασία από τους πιστωτές της «έχει κάνει πολύ κόσμο να κοιμάται δύσκολα» αναφέρουν στο Capital.gr ναυτιλιακοί κύκλοι.

Από την άλλη πλευρά «όσο περισσότερες υπαγωγές στο chapter 11 γίνουν δεκτές από τα δικαστήρια των ΗΠΑ, τόσο φθηνότερα θα δεχθούν να δώσουν τα δάνεια οι τράπεζες» υπογραμμίζουν στο Capital τραπεζικοί κύκλοι, προσθέτοντας πως αυτό μπορεί να διαμορφώσει τάση διεθνώς. «Πολλές τράπεζες, κυρίως γαλλικές, στην προσπάθεια τους να αυξήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια είναι πρόθυμες να πουλήσουν τα χαρτοφυλάκια τους» συμπληρώνουν οι ίδιες πηγές προσθέτοντας πως κάτι τέτοιο θα δούμε σύντομα και στην Ελλάδα.

Οι χρεοκοπίες Marco Polo και Omega Navigation

Οι δύο υποθέσεις που αναφέρονται ως βαρόμετρο των εξελίξεων πέραν του τι θα γίνει με την πολύ μεγαλύτερη Genmar, είναι αυτές της Marco Polo Seatrade και της Omega Navigation Enterprises συμφερόντων του Έλληνα εφοπλιστή Γιώργου Κασσιώτη. Στην περίπτωση της Marco Polo Seatrade τα αμερικανικά δικαστήρια όχι μόνο δέχτηκαν την προστασία της, αλλά και απέρριψαν προσφυγή των Royal Bank of Scotland και Credit Agricole οι οποίες ισχυρίστηκαν ότι η εταιρεία, που έχει έδρα το Άμστερνταμ, δεν έκανε την αίτηση «με καλή πίστη».
Στην υπόθεση της εισηγμένης στον Nasdaq Omega Navigation οι αλλεπάλληλες δικαστικές επιτυχίες της να παραμείνει υπό δικαστική επιτήρηση και προστασία από τους πιστωτές της δείχνουν επίσης ότι οι τράπεζες έχουν μπροστά τους πρακτικά τρεις εναλλακτικές.

Οι τρεις επιλογές των τραπεζών

Μπορούν, πρώτον, να επιλέξουν τον δρόμο της δικαστικής αντιπαράθεσης ο οποίος έχει αβέβαιο αποτέλεσμα, μεγάλα κόστη και χρονική διάρκεια που διαβρώνει την αξία των πλοίων που έχουν ως εξασφάλιση στις περισσότερες περιπτώσεις.

Δεύτερον, να συμφωνήσουν με την επιχείρηση ρύθμιση με περιόδους χάριτος ή και απομείωση της αξίας του υπολοίπου της οφειλής.

Και τρίτον, να πουλήσουν μέρος του δανειακού τους χαρτοφυλάκιο στα ολοένα και περισσότερα ενδιαφερόμενα hedge funds παίρνοντας την επιβάρυνση από τη διαγραφή του υπολοίπου, αλλά αποφεύγοντας την διαγραφή ολόκληρης της μη εξυπηρετούμενης απειλής.

Η αντίστροφη μέτρηση της General Maritime

Έτσι το επόμενο επεισόδιο του θρίλερ θα παιχτεί μεθαύριο Τετάρτη οπότε και λήγει η περίοδος χάριτος που είχε λάβει η General Maritime Corp από τους πιστωτές της αναφορικά με υποχρέωση της να διαθέτει κατ’ ελάχιστον ταμειακά διαθέσιμα 35 εκατ. δολάρια. Και ακόμα και εάν εξασφαλίσει παράταση, στις 15 Νοεμβρίου, την επόμενη Τρίτη, πρέπει να πληρώσει την εξαμηνιαία καταβολή 13 εκατ. δολ. στους κατόχους του ομολόγου των 300 εκατ. δολ. που έχει εκδώσει τον Νοέμβριο του 2009 με κουπόνι 12%. Οι εκτιμήσεις της αγοράς είναι ότι οι ομολογιούχοι θα πρέπει να δεχθούν μεγάλο haircut, καθώς αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να μην πάρουν τίποτα εάν η Genmar μπει σε καθεστώς προστασίας.

Η Genmar ελέγχει 31 tankers, επτά εκ των οποίων είναι VLCC ( υπερδεξαμενόπλοια) και 3 ακόμα δεξαμενόπλοια τα οποία έχει πουλήσει και στη συνέχεια ενοικιάσει (sale and leaseback) νωρίτερα φέτος, προκειμένου να εξασφαλίσει ρευστότητα. Η Genmar βρίσκεται ήδη σε επαφές με τους ομολογιούχους αλλά και το εκ των βασικών μετόχων της πλέον, private equity Oaktree Capital το οποίο πήρε θέση στην εισηγμένη νωρίτερα φέτος με αντάλλαγμα παροχή δανείου 200 εκατ. δολ. Παράλληλα η Genmar μιλά βέβαια και με τις πιστώτριες τράπεζες αναφορικά με τις άλλες υποχρεώσεις της, τις οποίες και επιχειρεί να αναδιαρθρώσει.

Οι μικρότερες των αναμενόμενων ζημίες που ανακοίνωσε για το τρίτο τρίμηνο την Παρασκευή, όπως και η εκτίμηση για ενδεχόμενη συμφωνία με τους πιστωτές της οδήγησαν σε ανάκαμψη 12% την μετοχή της. Η Genmar ανακοίνωσε ζημίες 37,2 εκατ. έναντι 26 πέρυσι ή 31 σεντς ανά μετοχή έναντι μέσης πρόβλεψης στη Wall για 35 σεντς, με πωλήσεις 74,885 εκατ. Για ολόκληρο το φετινό 9μηνο οι ζημιές διαμορφώνονται στα 92,7 εκατ. -έναντι ζημίας 49,4 εκατ. δολ. που κατέγραψε για ολόκληρο το 2010- και ο κύκλος εργασιών στα 283 εκατ. δολάρια.

Το deal με τον Αγγελόπουλο

Η Genmar όπως και πολλές άλλες ναυτιλιακές έχει περιέλθει σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας της παρατεταμένης κρίσης στις ναυλαγορές, όπου τα ημερήσια έσοδα των τάνκερ έχουν υποχωρήσει περισσότερο από 52% στα επίπεδα των 8.500 δολαρίων. Όμως επιβαρύνθηκε σημαντικά και από την αγορά τον Ιούνιο του 2010 έναντι 620 εκατομμυρίων δολαρίων του στόλου των δεξαμενόπλοιων της Metrostar, συμφερόντων Θεόδωρου Αγγελόπουλου, η αξία του οποίου έκτοτε έχει καταρρεύσει όπως και τα έσοδα από τη λειτουργία του.

Hedge funds και distressed asset players

Το εύρος των υποχρεώσεων της ενδέχεται να πείσει τους πιστωτές της να τις ρυθμίσουν ευνοϊκά, αφού σε διαφορετική περίπτωση αντιμετωπίζουν και το ενδεχόμενο να «παγώσουν» από αμερικανικό δικαστήριο. Από την πλευρά τους τα hedge funds και οι επενδυτές των distressed asset βλέπουν στην όλη κατάσταση που διαμορφώνεται στον κλάδο μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να αγοράσουν φθηνά καλής ποιότητας περιουσιακά στοιχεία.

Η όλη υπόθεση έχει προφανείς παραλληλισμούς με αυτήν του ελληνικού δημόσιου χρέους αλλά οι παίκτες σε αυτή τη βιομηχανία διαθέτουν πολύ καλύτερες στρατηγικές και πολύ συντομότερους χρόνους λήψης αποφάσεων.